- 22 Feb 2024
- 4 min leestijd
Sinds de film in 1987 in de bioscoopzalen speelde, verovert Dirty Dancing de harten van de kijkers. Waarom dat succes, en vooral, waarom blijft het verhaal mensen van alle leeftijden bekoren?
Een liefdesverhaal vol superlatieven doet het uiteraard goed. Eerst en vooral zijn er de acteurs waartussen de magie knettert, een geweldige Patrick Swayze naast een verbluffende Jennifer Grey. Samen tillen ze het verhaal van Eleanor Bergstein onder regie van Emile Ardolino naar een hoger niveau. Dat alleen volstaat al om de prent hoog te laten scoren in de annalen van de romantische film. Maar dat kan niet verklaren waarom Dirty Dancing het meer dan 35 jaar later nog steeds goed doet, zowel de film als de vele additieven.
De kracht van muziek
Een van de factoren van het blijvende succes is ongetwijfeld de soundtrack. Die bevat enkele van de beste nummers uit de jaren tachtig, van She’s Like the Wind, gezongen door Patrick Swayze zelf tot (I’ve Had) The Time of My Life van Bill Medley en Jennifer Warnes. De zoektocht naar een gepast nummer voor de apotheose duurde nochtans lang. Tijdens de productie verzamelde Bergstein elke avond haar team – regisseur Emile Ardolino, choreograaf Kenny Ortega en sterren Patrick Swayze en Jennifer Grey – om demo's te beluisteren; zonder resultaat.
We just got up and danced until it was over and said: That’s it! – Eleanor Bergstein
Het hoogtepunt van Baby en Johnny's gedenkwaardige verblijf in Kellerman's Mountain House was in kaart gebracht. 'We zouden gaan repeteren, choreograferen en dansen op iets dat niet het laatste nummer zou zijn', zegt Bergstein erover. De dag voor het filmen van de finale leverde muzikaal supervisor Jimmy Ienner nog een laatste doos met banden af waarin hij een duet markeerde, geschreven door Franke Previte en genaamd (I've Had) The Time of My Life. Bergstein wist dat ze het ideale nummer had gevonden. 'We stonden gewoon op en dansten tot het voorbij was en zeiden: Dat is het!' En inderdaad, het aanstekelijke nummer werd een onwaarschijnlijke hit.
Puur en authentiek
Naast de catchy nummers straalt de film authenticiteit uit. Bergstein baseerde het verhaal deels op haar eigen jeugd. Als jongste dochter van een joodse arts uit New York bracht het gezin de zomers door in de Catskills, waar ze deelnam aan Dirty Dancing-wedstrijden. Als meisje kreeg ze zelf ook de bijnaam 'Baby'. De dansscènes werden niet door dubbels gespeeld, maar door beide hoofdrolspelers zelf. Jennifer Grey is de dochter van danser en Academy Award-winnende acteur Joel Grey, en studeerde zelf dans (naast acteren) aan de Dalton School in Manhattan. De moeder van Patrick Swayze was een bekende choreograaf en dansinstructeur die de danspassen bij films als ‘Urban Cowboy’ en ‘Thelma and Louise’ had bedacht. Zijn vader leidde een balletgezelschap in Houston. Het dansen werd hem met de paplepel ingegeven. Als tiener ontmoette hij op de dansvloer ook zijn toekomstige vrouw, danseres Lisa Niemi. Geen wonder dat enkele van de beroemdste momenten puur en ongeremd werden uitgevoerd door de twee getalenteerde hoofdrolspelers. Bijvoorbeeld de scène waarin we Johnny en Baby naar elkaar toe zien kruipen. Dit gebeurde spontaan terwijl ze aan het opwarmen waren voor het filmen.
When I think of Patrick, I think of having a blast doing this tiny little movie we thought no one would ever see. – Jennifer Grey
Verlangen naar meer
Die spontaniteit springt over naar de kijker. Iedereen houdt van romantiek én van dansen. Stiekem, wanneer niemand kijkt. Dat maakt de scène waarin Johnny voor het eerst met Baby danst in de personeelsverblijven zo herkenbaar. Allemaal maakten we ooit dat opwindende moment mee waarop je lichamen elkaar voor het eerst aanraken en je wenst dat het liedje eeuwig doorgaat. De geheime danser diep vanbinnen verbindt ons met de wereld en stelt ons in staat sommige gevoelens te uiten. De lowbudget film van $ 6 miljoen bracht $ 213 miljoen op aan de kassa. Bij het veel te vroege overlijden van Swayze in 2009, herinnerde Grey zich met veel genoegen hoe ze met hem samenwerkte aan 'dat kleine filmpje waarvan ze dachten dat niemand het ooit zou zien.'
Sommige films zijn een kassucces bij verschijnen, maar vervagen vervolgens uit het geheugen. Dirty Dancing is één van die zeldzame films die jaren later nog een even sterke genegenheid en toewijding krijgt van de fans als bij die eerste dag.
